Latarnie morskie Maine

Niezłomny, spokojny, niewzruszony, taki sam
Rok po roku, przez całą cichą noc

-Henry Wadsworth Longfellow

Latarnie morskie mają swoją niezachwianą atrakcyjność. Dla tych, którzy przybywają od strony morza, są drogowskazem bezpiecznej drogi do portu, łącznikiem z tymi, którzy czekają na lądzie. Dla tych, którzy są na lądzie, są inspiracją, ukojeniem i połączeniem z oceanem w każdym jego nastroju.

Narodowy Dzień Latarni Morskich obchodzony jest 7 sierpnia. W ten weekend w stanie Maine przypada Dzień Otwartych Latarni Morskich – dzień, w którym można odwiedzić wiele z ponad 65 działających latarni morskich w stanie. W promieniu kilkunastu mil od mojego domu, kiedy to piszę, znajduje się ponad dwadzieścia latarni morskich.

Mam szczęście mieszkać na wyspie, na której znajdują się trzy latarnie morskie. Każda z nich odgrywa kluczową rolę w żegludze po wodach rzeki Kennebec na odcinku 11 mil od Oceanu Atlantyckiego do Bath. Chociaż Straż Przybrzeżna zautomatyzowała funkcje oświetlenia i nie ma już latarników, same latarnie pozostają własnością prywatną. Każda z nich ma swoją historię. Każda z nich przetrwała dzięki zaangażowanej grupie wolontariuszy, którzy zgłosili się do grupy „Przyjaciół” lub ogólnokrajowego stowarzyszenia lub stowarzyszenia poświęconego latarniom morskim.

Podwójny punkt Migające światło latarni morskiej to szczególnie kojący widok podczas długich nocy późnej jesieni i zimy. Założona nad rzeką Kennebec w 1899 roku, miała ostrzegać żeglarzy przed dwoma niebezpiecznymi, podwójnymi zakrętami podczas schodzenia z rzeki do morza. Stowarzyszenie Przyjaciół Doubling Point przejęło opiekę nad latarnią morską i jej majątkiem w 1998 roku. Od czasu nieprzewidzianego zawalenia się kładki prowadzącej do latarni jesienią 2023 roku, teren jest niedostępny dla zwiedzających, a Stowarzyszenie stara się zebrać fundusze na jej odbudowę. Z przyjemnością informujemy, że chociaż latarnia pozostaje zamknięta dla zwiedzających, budowa kładki właśnie się rozpoczęła!

Światła Doubling Point Range Lights (znane również jako Kennebec Range Lights) są kluczowe dla pokonania tych trudnych, podwójnych zakrętów podczas wjazdu rzeką od strony Oceanu Atlantyckiego. Zbudowane w 1898 roku, po tym jak Kongres trzy lata wcześniej przeznaczył 17,000 XNUMX dolarów na oświetlenie rzeki, dwie białe, ośmiokątne, drewniane wieże ozdobione czerwonym dachem mają podobną konstrukcję.

Latarnie morskie znajdują się na końcu długiego, prostego odcinka rzeki. Jedna wieża znajduje się blisko wody, a druga 235 jardów dalej w głąb lądu i jest lekko podwyższona. Dopóki żeglarze utrzymują obie latarnie morskie jedna nad drugą podczas sterowania statkiem, z pewnością znajdą się one na środku kanału. Dla statku płynącego w górę rzeki w pobliżu latarni morskich, rzeka skręca o 90° na zachód, a następnie po pół mili ponownie o 90°, aby powrócić na północ – stąd nazwa „Doubling Point”.

Punkt Wiewiórki Latarnia morska znajduje się w południowo-zachodnim narożniku wyspy Arrowsic. W 1895 roku ówczesny prezydent Grover Cleveland przeznaczył 4,650 dolarów na zlecanie budowy latarni morskiej Squirrel Point oraz budowę wieży latarnianej, mieszkania latarnika i stodoły. Straż Przybrzeżna Stanów Zjednoczonych wyznaczyła organizację Citizens for Squirrel Point na jej zarządców. W sierpniu świętowali oni instalację nowego, wyższego, metalowego mostu, który jest lepiej przystosowany do podnoszenia się poziomu morza i zmieniających się warunków sztormowych, które zniszczyły stary, drewniany most. Podobnie jak ich odpowiednicy, którzy pełnią funkcję zarządców innych latarni morskich, grupa powróciła do zajmowania się priorytetowymi potrzebami wieży latarni morskiej i jej budynków pomocniczych.

Latarnie morskie z definicji budowane są w miejscach narażonych na wiatr, deszcz, sztormy i inne zjawiska pogodowe. Podnoszący się poziom mórz i coraz silniejsze sztormy jeszcze bardziej utrudniły utrzymanie tych historycznych budowli. Jako dziedzictwo historyczne, kulturowe i morskie, ich utrzymanie oznacza o wiele więcej niż tylko zysk – a nasze globalne skarby w postaci latarni morskich są żałośnie niedofinansowane.

Z niecierpliwością czekam na spotkanie z zarządcami i rzecznikami latarni morskich z całego świata w październiku. Zawsze miło jest łączyć moje lokalne doświadczenia z wiedzą innych i dzielić wspólny cel: ochronę latarni morskich i innych pomocy nawigacyjnych, które nawet w dobie satelitów, GPS-ów i innych technologii, stanowią niezawodne sygnały, które zapewniają, że osoby na morzu mogą dotrzeć do portu.