ژوئن، ماه اقیانوس است و اولین ماه کامل تابستان در نیمکره شمالی محسوب می‌شود. معمولاً این ماه، زمان پرجنب‌وجوشی برای هر کسی در حفاظت از اقیانوس‌ها است، زیرا گردهمایی‌هایی برای جشن، مذاکره و پیش‌بینی چالش‌های سلامت اقیانوس‌ها برگزار می‌شود. بعضی سال‌ها، روز کارگر از راه می‌رسد و من احساس می‌کنم که هیچ وقتی را روی آب نگذرانده‌ام، هرچند هر روز را صرف فکر کردن به این می‌کنم که چه کاری می‌توانیم برای بازگرداندن فراوانی به اقیانوس انجام دهیم.

این تابستان متفاوت بوده است. این تابستان، من به فک‌ها و جغدها، عقاب‌های دریایی و گرازماهی‌ها نزدیک بوده‌ام - و تمام حیات نادیده‌ی زیر آب. این تابستان، برای اولین بار در یک دهه یا بیشتر، به کایاک‌سواری رفتم. این تابستان، در یک جزیره اردو زدم و در حالی که به صدای امواجی که به ساحل می‌خوردند گوش می‌دادم، طلوع ماه را بر فراز چادرم تماشا کردم. این تابستان، دعوت دوستانم را برای قایق‌سواری پذیرفتم تا در چند شهر دیگر شام بخوریم و در یک غروب درخشان به خانه برگردیم. این تابستان نوه‌ام را برای اولین قایق‌سواری‌اش بردم و اولین خرچنگ دریایی‌اش را از نزدیک و به محض بیرون آمدن از تله دیدم. او هنوز برای رویکرد فندق‌شکن و کره لیمو به خرچنگ دریایی کاملاً آماده نیست، اما به نظر می‌رسید که از بودن با ما بسیار خوشحال است. امیدوارم سال آینده دوباره این کار را انجام دهیم.

همه این ماجراجویی‌ها به من یادآوری کرد که چرا کاری را که انجام می‌دهم، انجام می‌دهم.

البته تابستان تمام نشده است و هوای تابستانی همچنان ادامه خواهد داشت. فصل طوفان‌ها در حال افزایش است و ماه‌های شلوغ پاییز نیز همینطور. همانطور که به دنبال احیای فراوانی اقیانوس‌ها و رشد اقتصاد آبی احیاکننده هستیم، من نیز در مورد بهار و تابستان تأمل خواهم کرد. مانند سایر اعضای تیم بنیاد اقیانوس، ما نیز از جلسات مختلف استفاده خواهیم کرد و آنها را در یک برنامه کاری خواهیم گنجاند، امیدواریم که فصل طوفان‌ها پس از طوفان‌های وحشتناکی که امسال شاهد آن بوده‌ایم، کشنده نباشد و از همه اعضای جامعه خود که برای ما، برای جوامع خود و برای آینده کمک می‌کنند، سپاسگزار خواهیم بود.